WHAT.IS.HAPPENING?!




Ang mga tao ay nagsisigawan at nagpapanic at halos lahat ay tumatakas. Kitang kita ni Aria na halos desperado ang mga ito. Some even tossed their stilettos para lang makatakbo ng maayos.




A complete chaos. Hindi niya inaasahan ito. No one did. She wasn’t expecting this kind of surprise.





Broken glasses were everywhere, Wala na ang matamis na musikang pinatugtog. The dim lights were turned on. The food were on the floor. Wines are spilled.


Now, the perfects were now imperfects.





She doesn't know what to do, na tila bang napako ang mga paa sa kinalalagyan.




A second ago she was smiling, embracing her birthday party. But now, it's a riot! Agad na namilog ang kanyang mga mata ng pumasok ang grupo ng mga taong may mask sa mukha at may dalang baril.




Agad siyang hinawakan ng dad niya na ikinalingon naman niya. Balisang-balisa ang mukha nito, at halos namumutla na.




"Let's get out of here" hinatak siya ng ama. Magulo ang paligid dahil ang siksikan sa exit, ngunit agad na nagu-turn ang ama at tinungo ang isang maliit eskinita.




Good thing. Another way of an exit.





Maliit ito, but they managed.Halos hindi parin nagsi-sink in sa kanya ang mga nangyayari. How did they managed to get in? Mahigpit ang seguridad sa kanilang hotel. And guns! Oh God!




Sa tanang buhay niya, ngayon lang siyang nakaranas ng matinding balisa. She was gripping onto his dad's hand. Agad nilang tinungo ang daan papuntang parking lot. There she saw their car.




Ipinasok siya ng ama niya sang shotgun ng sasakyan. At pagkapasok na pagkapasok agad nilang hinabol ang kanilang hininga. It was a life-death situation for God's sake!



Oh shit. Nanginginig siya. Hindi siya makakapagpigil and she feels like she’s going to vomit. Okay, can somebody tell her what’s happening? Can somebody tell her that this just a prank?






"D-dad what h-happened?" Napabaling ang atensyon niya sa ama niyang nanginginig =habang ino-on ang makina ng sasakyan.




"I-I don't know a-anak...L-let's just...get out of h-here" Napaiyak na lamang siya. She's not dumb to realize na siya ang target ng mga iyon, dahil birthday niya ito, doon sumugod sa kanyang venue. Malamang, siya ang sadya.




And because of her maraming nadamay. Maraming tao ang may madilim ala-alang ito. Hindi niya mapigilang mapahagulgol. Subalit, kumalma siya ng mapagtantong may pumalibot na braso sa kanya.








“Shhhh... I know what you're thinking" Inaalo siya ng ama, Thank you, dad! Gusto niyang sabihin, but she's too weak to say it. "It's not your fault, don't blame yourself." napatango na lamang siya, yes it isn't hers. Hindi niya dapat sisihin ang sarili.




Nang nakakalma na siya, inistart ng dad niya ang sasakyan, habang dinaanan ang guardhouse ng exit way, halos mamatay siya sa pagkawala ng dugo nang dahil sa nakita.




"Oh God!"Napatakip siya ng bibig.








Bodies of bodyguards are scattered on the floor. Dead. Halatang pinaputukan ito ng baril, na may silencer, napaluha na lamang siya. This event is enough for a day.








Nang makalabas, agad na nagspeed up ng dad niya ng 80km/hr. Ramdam niyang halos tense ang ama niya, hindi naman siya nabhaala dahil isang drift racer ang ama noong kabataan pa lamang.




Everything was in a sudden and everything was too much.




Hindi na siya nagtaka ng dumaan sila sa isang di pamiliar na daanan. They are trying to escape.Escaping medias. Escaping this mess.Escaping this world. They have no choice but to escape.





Nang makalayo-layo na sila, napagtanto niya na hindi pala siyudad ang kanilang dinaanan, highway siya, pero nakapalibot ang mga nagtataasang kahoy.They're in the woods, and it's currently 9 p.m!






"I'm worried." Biglang sabi ng ama na biglang nagpaigting ng kanyang tenga. Yes who wouldn't be.. It was serene then suddenly, somebody shot a gun, Of course who in the wor--------------


"I'm respnsible for that scene" Napaawang lamang ang kanyang bibig.N-no way! Tinitigan lamang siya ng kanyang ama sa mga mata, Kitang-kita ang mga mata nito, Sising-sisi. Tatanong na sana siya, ngunit pinutulan ito ng kanyang ama.




"Weeks ago, I received threats, kailangan ko daw mag give up ng 1 billion para di daw nila galawin" Napalaki ang mata niya! Threats?! They're insane! Ilang linggo na pala ito




"D-dad, you should've told me! The authorities"sabi niya na may bahid na pag-alala. Ganoon na pala katagal nagdusa ang ama sa threats, sana man lang pinaalam, para magtigil na.




"I couldn't risk that to you, Why would I let you know? Sure enough, you'd do something crazy." Ofcourse, kokomprontahin niya kung sino man iyon.






Napayuko na lamang siya, tama ang ama, She'd do something crazy.






"I'm sorry, I'm sorry for making you suffer, I should've gave up that one billion...nang dahil dahil sa akin...ng dahil sa akin" Nakita niya na may tumulong butil mula sa ama. At ramdam niya ang pagbigat ng kanyang dibdib.








Her dad's been always there for her. During family days, palaging present ito despite of his busy schedules.






He'd be the mommy at the same time , he'd be the daddy. Ofcourse, her dad's not embarrassed, have never been. Kaya lubos ang pasasalamat sa Diyos, dahil nandidiyan ito palagi sa kanya, sumusuporta.








"Dad... Don't be sorry" You've done enough for me, you've done enough for everyone, because she's sure na kahit ibigay man nila ang isang bilyon, sasalakay parin naman ito, because in a snap, they could still capture the criminals, kahit saan man sa mundo and no choice ang mga criminal kundi patayin nalang sila.




"Crap!" Agad na napahinto ang ama. Mas lalo itong namumutla, mas lalo ring pinagpapawisan. Mabilis itong inilibot ang manibela. Mula sa 80 kph nagi 160 kph. Hindi niya masabi kung ano ang dapat gagawin.






"What's happening dad?!" tumingin siya sa gawi ng ama, mas binilisan niya ito, habang siya kapit naman ng kapit para di mauntog.Biglang naging rocky ang daanan.





Doon lamang niyang napagtantong may sumusunod sa kanilang tatlong maiitim na van. Mula sa rearview mirror, kitang-kita ang isang lalake mula sa isang sasakyan ang paghahawak sa baril hawa ang ulo ay nasa labas ng bintana.




Bang! Bang! Bang!




Pilit inaasinta ng kalabang ang goma ng kanilang sinasakyan!






"Damn them!" sigaw ng kanyang ama. Lunmiko sila sa kanan, hanggang lumiko naman sa kalawa, kumanan, hanggang sa kumaliwa ulit. Parang tila isang laro ang kanilang ginagawa.Patintero kay kamatayan.







Mas bumilis pa ang kanyang ama, at lumingon ulit siya, medyo naiwala rin nila ang humahabol ngunit, masasabi rin niyang sinusundan rin sila nito.Tagaktak ang pawis at halos mapunit na ang damit dahil sa paghawak nito.




Ano ang gagawin namin? This can't be! Hindi to puwede, Lord, please save us!




Tumitgil ang kanilang sasakyan, bumaba ang ama mula sa driver seat at binuksan ang pinto mula sa shotgun, hinila siya nito. Doon napagtanto niya niyang dead end na sila, at sa harap nila ay isang cliff na mahit 50 ft ang taas nito mula sa karagatan na nasa ilalim.





Doon, nakaramdam na siya ng di maipapaliwanag na takot.




"Listen to me, Aria, this is my end, but you still have a chance" madaling sabi ng kanyang ama habang hawak ang dalawang kaamay nito, alam niyang wala na itong pag-asa pang mabuhay, ngunit ang anak ay mayroon.




"Wh-what do you mean, dad?"Mabilis na tugon niya, chance?Tears are starting to fall on her face..






"Listen, Kapag bumalik ka, dito. Dito sa mundong mortal, alalahanin mong mabuti na pumunta agad kay Lia." Madiin na sabi ng Ama.






"S-sino si Lia?" nanginginig na pagkasabi niya. Who is she? Babae ba ng dad niya? No way! Ano ang koneksyon nila sa isa't isa?




"Lia, she's the one na pumunta sa bahay natin last week, ang babaeng kinontra mo. Siya lang mapagkakatiwalaan sa sitwasyon na ito,Listen, hindi mo puwedeng sabihin sa iba ang mga nangyari, kay Lia lang, she knows everything" Isinantabi niya ang kanyang iniisip, there's no time for that!








"Find your mom, Hanapin mo siya doon." No way! She wants to shout but she can't do anything, she can't say that, both of them are in the verge of death.








"And let her see this" sabi ng dad niya at may dinukot mula sa bulsa nito, isang maliit na picture ng ama at isang ...... kwintas.








"One more thing please...... sabihin mo sa kanya that I am so sorry na hindi ko siya naipaglaban and tell her Je t'aime, mi amore." Inilagay niya ang kwintas sa pocket niya, She's lucky to have a pocket in a gown.








"Aria...... I love you, my queen" sabi ng ama saka hinalikan ito sa noo. Narinig nila ang mga kaluskos. Nabahala na sila




" Hindi ko pa to nasabi sayo ngayon araw , pero... Happy Birthday, anak..Make a wish my queen"









Nagulat na lamang siya nang biglang siyang tinulak ng kanyang ama!





Sa bangin!










Ngunit ang mas masakit pa ay, sa pagkatulak ng ama, nabaril ito...sa dibdib at bumulong pa ng mga katagang "I love you"







"I love you too" tugon naman niya, kahit hindi marinig ang sariling tinig.






"DAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAADDDDDDDDDDDDDDDDDD!!!!!!!!"





‘Why are you doing this? Always putting yourself on the line just for my sake?’










And with that she fell 50 ft above sea water.






My wish...napapikit na lamang siya








Just please… let this be a nightmare. So I can wake up soon.










It was the worst birthday, ever.












The most tragic and......... heartbreaking