DAAAADDDDYYYYYY!!!!


Agad siyang napabalikwas ng bangon mula sa pagkakahiga,Napamulat ng dahan-dahan ngunit sinalubong ang kanyang mga mata ng sikat ng araw na nagpapikit sa kanyang mata.






Unti-unti siyang napabaikwas ng bangon, ngunit para tubig na rumaragasa ang pagbalik ng mga ala-ala






Napahawak siya sa sentido, di maiwari kung ano ang gagawin, sa pag-aakalang bangungot lamang ang mga dumadagundong sa kanyang ulo, napahiga siya sa pa-bolang posisyon.






PAtuloy ang pagsunod-sunod na pagragasa ng mga imahe sa isipan nito, kaya di niya mapigilang mapasigaw ng bahagya.






"Aria, this is my end, but you still have a chance"


Napahawak siya sa ulo.Humapdi nang humapdi.Ramdam niya ang pagkakabiyak nito, na parang pinupunit.....














"Dito sa mundong mortal, alalahanin mong mabuti na pumunta agad kay Lia."


Lia.....Lia...That girl,Who was she again?










".................kay Lia lang, she knows everything"


Napahawak pa siya ng ulo...napakasakit, Tama na! Ang sakit...... sakit!!P-please..stop














"Find your mom, Hanapin mo siya doon."


No!Dad!Dad!Alam niya, alam niya ang kasunod na mangyayari....itutulak siya..saka


















"Aria...... I love you, my queen"














Naalala na niya. Lahat.










How her birthday turned out to be the worst birthday ever. Bakit ba naging ganito ang tadhana sa kanya? Bakit?Was it because of trashy attitude?Bakit ba napakalupit ng mundo?






Napahagulgol siya sa kaisipang wala na ang daddy niya.Wala na ang katang-tanging tao na nagging gabay at karamay niya.






Kailangan niyang hanapin ang ina niya, iyon ang huling binilin sa kanya ng ama. Iyon ang huling habilin bago siya binawian ng buhay. Kaya kahit labag man sa loob, gagawin niya.,Kahit masakit..






Kailangan niyang gawin ang huling hiling ng ama. Hindi niya maiwari kung paano uumpisahan ito.






Pero..Nasaan nga ba siya? Para siyang sumali sa ice bucket challenge dahil wala siyang kaide-ideya kung nasaan siya.


Napabalikwas siya ng bangon at agad na tinungo at tinakbo ang pinakamalapit na bintana binuksan niya ito at sinalubong siya .ng isang balkonahe.






Ngunit napantig siya, dahil sa di pamilyar na paligid.






Ang tataas ng mga puno sa labas, umiingay ang mga maliit na hayop. She's about three floors below the ground,Kumaliwa ang tingin,kumanan, ngunit walang ibang bahay rito, isa lang , at iyon ang kitatayuan niya, nasa harap niya ang isang napakalaking pond,It was relaxing, ngunit hindi ito ang tamang oras para mag-sight seeing. She thought.






She's in a forest. But where exactly is she in the Philippines? Camiguin?Negros?Mindoro? The question is where?Nasa bahay iya ng ibang tao.






She’s kidnapped, she's sure of it.Bringing her in rural places are typical kidnapping cases. The last time she remembered was her dad being shot.


Sigurado siyang nakita rin siya ng mga taong humingi ng ransom sa ama. Kailangan niyang makatakas agad ditto at hanapin ang ama. O atleast ang bangkay lamang nito.






"Iha, maupo ka muna. "Nagulantang siya sa tinig na narinig, agad niyang nilingon ang pinanggalingan nito.






Sa di inaasahan tumambad sa kanya ang di medyo katandaan , hula niya nasa late 40's na ito, halos nagulantang siya sa tinding nitong parang hindi normal.Sopistikada at bakas sa hitsura at karunungang taglay niyo.






Di niya maiwari kung paano ito salubungin, kaya nabginginig man, Inilabas niya rin sa wakas ang mga katagang nais lumabas.






"S-sino ka? "Halos mawalan siya ng dugo sa pagtanong nun. Kasabay kasi nito ang pagsalubong ng kani-kanilang mga mata.






"Iha---" Subalit di niya alam kung saan niya kinuh ang lakas para magtanong ulit ditto.






"Kidnidnap niyo ako diba?!Para sa ransom! " Pag-aakusa nito,Halo-halong emosyon ang kanyang naramdaman at sa pagkakataon, akmang susugurin niya ito,






Ngunit kinuha naman ang atensiyon niya ang isang kakila-kilabot na dumadagundong na boses.






"Itigil mo iyan!" napalingon siya sa baritonong timbre ng boses.Isang kataasan na lalake ang bumungad sa kanya, sigurado siyang nasa-early 50's na ito, ngunit mas triple ang aura ng karunungan nito.Batid niyang di tama makasagasa sa ganitong klaseng tao. Di niya rin mapagalaman na ang naipong lakas nito ay bigla na lmang naglaho.






Batid niyang malingmali ang makipag-argumento pa dito.






"Anong ginagawa mo sa asawa ko?" Autoridad na tanong nito, na naghatid ng kilabot sa batok ni Aria.






Ngunit binalik niya ang postura at pinanlisikan ito ng mata, lakas loob niyang pinakawala an mga tanong na bumubuo sa kanyang ulo.’Hindi ako puwedeng magpatalo dito’






"Bakit?Kayo yun diba?! Kayo iyo!!!Saan niyo ako dinala ha?!" patuloy pa sana siya sa pagdidikta nung biglang na lamang ito napalitan ngpagkagulat.






"Nagkakamali ka hija," napalingon siya sa babae,may halong pagtataka't pagkakagulat.


***


Aria's POV






"Nakita ka namin ng asawa ko, malapit sa dalampasigan,walang malay, kaya dinala ka namin dito, sa pamamahay namin, tatlong araw ka nang tulog , hija" halos lumuwa ang mga mata ko sa narinig.


No freaking way! Seryoso sila?






Napapikit naman ako ng mariin, Lord please let me vanish, please..just for this moment.Napaupo ako sa sahig.Nakakahiya,






dinuro-duro ko pa ang asawa ng babae,inaakusahan ko pa sila, hindi man lang muna inintindi ang side nila.I feel wrecked and embarrassed.






But I can't help myself na isipin si Dad,three days ago.It was still fresh. He was shot. In his chest. At gusto kong di maniwala sa pangyayaring iyon. Dahil…dahil.. parang napakabilis..






The person who loved me unconditionally was gone, and it's freaking painful to accept the fact. I could have prevented thos. Kung sana nagging quick-witted lang ako, baka..baka buhay pa ngayon si Dad.


If he didn’t save me, then he could still be here.Sino na ngayon ang mag-aalaga sa akin? Am I really an orphan?














"Hija!Ano ba ang nangyayari sayo?" Doon ko lang naramdaman na may pumulupot sa aking mga braso.


I mean this, it was the first time I felt warmth, I've never been hugged by a woman. Even though I was crying, I felt..touched. But a flash of a scenario, there, my dad, managed to smile,despite death chasing us.






He even said those three words, the three freaking words that frequently melts my heart whenever he's the one who says those.






Napahagulgol muli ako nang malakas .How can I live my life?Paano ko pa ipagpatuloy na mamuhay, How can I start again and carry the mission my dad gave to me?How could I face and find that treacherous woman?


Sana, sana patay na siya o ano. So that I couldn’t deal with her and wouldn’t remember the ain that she had caused me, the she had caused my dad.






"Greg..." usal ng ginang, at ramdam ko, may bumubuhat sa akin, I'm not dumb para malamang ang asawa nito ang bumubuhat . I felt uncomfortable. But at this moment, wala ako sa tamang huwisyo para umarte.






Hindi ko parin mapigilan mag-isip if dad really left me on my own.






Inilapag niya ako sa may kama, at binigyan ng isang basong tubig.It felt like magic, dahil unti-unti narin akong kumalma.Weird. But I felt somehow at ease.






Minutes passed, and I felt like talking to them. Gusto kong malaman kung ano ang mga nangyari,pagkatapos akong itulak ni Dad sa bangin.






Itinuon ko ang aking ulo sa ginang, tinitigan niya pala ako.Bakas sa mukha ang pag-aalala, at lihim akong napangiti.She's like a mother.Inilibot ko ang aking paningin, magara pala ang kuwarto na ito, Though the designs aren't modern, but the furnitures are Victorian-styled.






Quite enough, these things are expensive.






"Ako nga pala si Victoria" tipid niyang ngiti.Napabaling ang tingin ko sa kanya. She's beautiful.Tinuon ko ang pansin sa lalake, guwapo rin ito,lumapit sa akin ang lalake ang hinawakan ang kamay ko sa may bahaging pulso.






Kaya agad naman kong nagulat at saka binawi ang aking kamay, napatawa naman sa gawi ko si Victoria at nagsalita naman ang asawa nito.






"Naging apprentice ako ng mga healer, noong bata ako, at marami akong alam tungkol sa mga sakit "sabi ng lalake. Kaya unti-unti kong ipinaubaya ang kamay ko.






"Nasa mabuti ang pulso mo. Noong mga nakaraang araw,Napakahina nito, Makakahinga na ako dahil nagiging mabuti na kalagayan mo"






Napatango laang ako, mabuti naman ata kung ganoon.Muli kong inilala ang sinabi sa akin ni Victoria kanina kaya di mapigilang magtanong.










"Saang dalampasigan po?Nasa gubat po tayo diba?"nagtatakang tanong ko, ngunit mas lumuwag pa ang ngiti ng ginang,










"Sa kanlurang bahagi ng islang ito,nasa Godor ka,hija, at kasalukuyan tayong nasa gubat,silangan naman ng siyudad, nasa resthouse ka namin ngayon"sabi ni Victoria.






Godor, nasaang bahagi ba ng Pilipinas iyon?






"Godor po?" nagsisiguradong ko, hoping na i-explain niya ang details.Agad namang nakuha niya ito.






"Oo, sa Godor, hija, ang sentrong isla ng daigdig.."nakakunot na sabi ni Victoria na para bang as-matter-of-fact.






"Ha?Ano po?" panglilinaw ko na nagpakunot pa ng noo ni Victoriaat napatingin pa sa asawa,at binagalan pa ang pagkakasabi






"Godor, ang punong siyudad ng buong mundo..sangay nito ang pitong kaharian na nasa iba't-ibang bahagi ng daigdig" sabi ni Victoria na parang naguguluhan, pero ano daw? sentro? walo? kaharian....






Okay, okay, sandali, I don't get this.






"Ha?Kaharian? Anong kaharian po ba ang Pilipinas?" pangkabanggit ko noon, halos lumuwa ang mga mata ng magasawa, bakit may mali ba sa sinabi ko?






"Greg.."sambit ni Victoria, kitang kita ko rin na lalo pang sumeryoso ang asawa nito, nagkatinginan sila, na para bang nag-uusap sa paraang mata.






Sa huli'y napatango nalang asawa nito at dali-daling sinarado ang mga bintana






"Teka ano po ba ang nang----"






"Hindi maari ito Greg,Hindi maari"patuloy na pag-uusal ni Victoria habang sinasarado pa ang mga bintana.Hala! Bakit? May mali ba sa sinabi ko?






"Sandali po, Hi------------------"






"Victoria, Papaano?Kailanman hindi basta-basta bumubukas ang portal" SANDALI NAGUGULUHAN AKO! Anong portal ang sinasabi niya?






"Hindi ko alam,Greg, Cela ne s'est jamais produit" Napantig ang tenga ko sa mga katagang Francais.Ano ang walang pang nangyari?






"Delikado siya dito,Victoria" Bakit? Nandidito ba ang pumatay kay Dad?Halos mapasabunot ako sa buhok dahil hindi ako nakakaintindi sa pinag-uusapan nila,






It's like they're mixing languages, kanina, naging French tapos naging Spanish, mabuti nalang naging fluent ako sa dalawang lenggwahe, ngunit parang nag-uusap pa sila sa nakakalitong pang wika.






Thankfully,bumalik rin sa tagalog.






"Alam ko Greg, Pero paano natin siya papabalikin? Alam mong kailangan natin ng permiso mula sa ikatataas,para lang buksan ang portal" Kitang-kita ko nanginginig si Victoria, Si Greg napamasahe rin ng sentido, ano bang portal na sinasabi nila?






"Puwede po ba----"






"Puwede natin gawin iyon , sa kapangyarihan ko, gagawa ako ng---"






"CAN PLEASE SOMEONE ENLIGHTEN ME SA MGA NANGYAYARI?!"Hindi ko na napigilan, yeah it may sound rude..and bratty.Pero hindi ko talaga maasiwa kung bakit kanina ang bait nila ngayon parang may sumasabog na bulkan.






Napatingin sila sa akin at muling nagkatinginan, ugh, nakakabanas na ang tinginan na iyan ah!






"We have no choice, but to ask her,Greg" lumapit muli sa akin si Victoria, at tumikhim, in an instant bumalik ang poise niya,Hinarap niya ako, pero this time she’s trying to act as a stranger…with a high authority.






"I am Victoria and this is Greg" napanganga lang ako.."Uhm... alam ko..?"gusto kong sabihin, what's with the sudden 'again-introduction', Litong-lito talaga ako sa mga nangyayari, Una kay dad then ito naman ngayon?I know I should take this seriously but, hello, the tension is-----










"Victoria of Clairvaux and he is Greg of Hendricks"






























"I am a Sera, and my husband's a Sorgin"